Allen,
Het verschil tussen digitaal en analoog zit hem enkel in de naam.
Macro ? Enkele spelregels van de optica komen hier voor aan bod en dit geldt voor alle types van toestellen.
Bij macro, waar we tegen verhoudingen aanbotsen van 1 op 1, dit betekent zoveel als dat 1 cm op het negatief, sensor wordt afgebeeld met een lengte van 1 cm. (bij digitaal kan een crop-factor aanwezig zijn en dat betekent dan dat die cm niet 1, maar 1,6 crop 1,6 of 1,5 crop 1,5 cm wordt) Hierover later nog een woordje.
Het nadeel van macro is dat de DOF (Depth of Field) lees leiver scherptediepte of de afstand, de diepte waarin we een voorwerp als scherp zien is heel beperkt.
En nu wat fysica.
Om een beeld te hebben dat juist zit que kleur en belichting moet er een evenwicht worden gevonden tussen belichtingstijd en de grote van de lens. Beiden zijn in te stellen.
De scherptediepte is onderhevig aan de grote van je lensopening. Hoe meer licht je binnen krijgt, hoe sneller je in feite een foto kan maken, maar, hoe kleiner die schertediepte wordt.
Bij macro is het de bedoeling scherpe beelden te hebben en dan is er niet veel keuze.
1) zorg voor een zo groot mogelijk diafragmagetal (16 en meer, persoonlijk zit ik vaak tegen de 32).
2) Zorg voor een aanvaardbare ISO-waarde. die is een uitdrukking die weergeeft hoe gevoelig je film, sensor is aan licht. Houd hier wel rekening dat hoe hoger de ISO-waarde, hoe groter het gevaar is om korrel (analoog), ruis (digitaal) te hebben en dat doet afbreuk aan de kwaliteit van je beeld. Bij mij gebruik ik als het kan 200-400 en als het echt moet ga ik naar 800. 1600 zijn uitzonderingen.
3) Onder invloed van 1) en 2) is je tijd in feite vastgelegd. Je toestel zal buiten de complete manuele-modus zelf een tijd voorop stellen. Verander die best niet, tenzij je echt weet wat je doet.
Die tijden worden groter als de lensopening, diafragma kleiner is (diafragmagetal is dan groot) en wanneer de ISO laag is. Je moet hiertussen een compromis sluiten. Houdt rekening dat bij macro elke beweging zwaar wordt aangerekend en dat je best tijden hebt van sneller dan 1/200sec als je uit de hand fotografeert.
Zelf gebruik ik altijd (bloemen, planten, ...) wanneer het om niet-bewegende voorwerpen gaat een statief waar ik het fototoestel op monteer. Daar kijk ik dan ook niet meer naar belichtingstijden en zet ik het diafragma maximaal geknepen (F22 en meer), een lage ISO-waarde (200) en verkrijg ik toch scherpe stabiele beelden met belichtingstijden van 2 à 3 seconden.
Nu de lenzen.
Je kan evengoed macro doen met een lens van 35 mm als van 300 mm brandpuntsafstand. Sommige lenzen hebben de aanduiding van macro 1:1 en dat betekent evenveel dat je met je lens zo dicht tot je object mag komen totdat 1 cm op je negatief, sensor of zoeker 1 cm groot is, respectievelijk 1,6 of 1,5 als je een cropfactor hebt. Maar, met een 35 mm-lens zal je voor die macro tot op 2 cm van het onderwerp dienen te komen, terwijl je dat met een 300mm-lens al hebt op een afstand van bv 40 cm. het is dus ook duidelijk dat je bij de laatste geen hinder zal hebben van schaduwen van je eigen toestel en dat de belichting heel wat vlotter zal verlopen. Nadeel is dan wel dat die scherptediepte veel kleiner is maar met boven angehaalde instellingen kan je die omzeilen.
Lenzen waar geen macro op zit, kan je toch naar macro dwingen indien je over voorzetlenzen beschikt. Dit is een oplossing maar wel geen goede.
Wanneer je over een spiegelfototoestel beschikt, dat zijn diegen waar je de lens kan van loskoppelen, dan kan je ook gebruik maken van tussenringen. Hiermee verander je niet de brandpuntsafstand van een lens, je zorgt er gewoon voor dat je dichter bij je voorwerp kan komen om een scherp beeld te hebben. Wanneer je tussenringen gebruikt zal je merken dat je plots de voorwerpen op oneindig niet meer scherp krijgt. Probeer maar eens, je zal wel snappen wat ik bedoel.
De crop-factor.
Bij digitale reflexen is er bij sommige toestel een crop-factor. Techinsche uitleg leidt ons iets tever, maar zie het zo dat wanneer je een FullFrame-toestel neemt en je plaatst er een macro op. Je fotografeert een voorwerp van 1 cm zodicht mogelijk en scherp, je op het negatief juist 1cm meet.
Indien je een crop-factor hebt, zal je merken dat je iets dichter bij je voorwerp kan en nog steeds nagelscherpe beelden hebt. Is je cropfactor 1,6 dan zal je merken dat het voorwerpnog juist scherp is als het 1,6cm op je negatief, sensor meet. Dus, met fototoestellen met een crop win je aan macro-mogelijkheden. De keerzijde is dan weer dat de de ruisgevoeligheid stukken hoger ligt dan bij FF (FullFrame)
Fotografeer ook meer dan wat je wil. Beter iets teveel op de foto, want dat kan je altijd wegknippen, dan juist bleedvullend, maar geen mogelijkheid meer om rommel weg te werken). En vakmanschap is meesterschap. Doen, doen, doen en nog eens zelf doen.
Tot hier een korte
samenvatting voor macro.
Over de manier van belichten zal ik het een andere keer hebben en dat is zeker even belangrijk als datgene wat hier staat.
In nog en ander deel volgt dan de nabewerking.
Op mijn site
http://fotospotter.be/album kan je bij planten en dieren diverse macro's zien.
Neem gerust even een kijkje en als je vragen daaromtrent hebt, stel ze gerust.