Dag 29 Maandag 26 maart 2012 Ensenada BC naar de oostkust via de M3 en terug naar Ensenada

Soms, heel erg soms wil mijn reisgenote weer dat bange vogeltje worden dat ze was in 2008 en 2009 toen ze voor het eerst bekende bodem achter haar liet. Vandaag was weer zo’n dag. Ze wil absoluut niet naar San Felipe, heeft daar geen enkele objectieve verklaring voor anders dan het is daar ‘gevaarlijk is’ en je vroegere reismaat wil daar ook nooit meer naartoe. Klinkklare onzin maar als je met z’n tweeën reist moet je af en toe gewoon een stap achteruit zetten om de boel gaande te houden. We komen vanavond dus terug naar hetzelfde hotel als dat waar we deze morgen wakker in zijn geworden. Op die manier verliezen we een dag en bovendien ook de warme kant van BC. Niet getreurd want we rijden de M3 af tot net voor die oostkust om dan via dezelfde weg terug naar de oceaankant te rijden, zucht. Zes fantastische stops vandaag maar ik ga me tot de kern beperken. De eerste halte is een hernieuwing van een kennismaking met de enorme Ferocactus cylindraceus in het gebied tussen de beide kusten. Agave’s maken er aanstalten om hun bloeikoon te vormen (A7461), Echinocereus engelmanii staat er met bloemen maar blijkt ook aangevreten door dieren (A7468/A7469). Grote groepen reusachtige (groengeel bedoornde) Ferocactus cylindraceus staan er tussen de heuvels achter een verlaten boerderij (A7479/A7482). Bij elke paar stappen vliegen grote hoeveelheden kwartelachtigen vanonder struikgewas op. Ik schrik al net zo van hun luidruchtige vlucht als zijn van mij (A7483). Terwijl ET bij de auto blijft staan nukken blijkt nog maar eens dat wanneer je het hier wilt overleven je beter ballen aan je lijf hebt Ferocactus cylindraceus (A7490).
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Met excuses om het slapende vaderland nogmaals te moeten vervelen met zo’n stom cristaat, maar deze Mammillaria dioica kwam gewoon smeken om op de foto te mogen, sorry.
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Dit zal helaas nog veel meer verveling en slaap opwekken maar is voor ons een klassieker, een foto aan het bord van Trinidad om te bewijzen dat we in al die jaren geen dag ouder zijn geworden  Was even in de geschiedenis van dit forum aan het terugzoeken naar de foto’s van deze plaats in 2008 maar ben helaas verzopen in de reclame, what a World 
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Het humeur van ET is inmiddels opgeklaard en dank zij enig aandringen rijden we naar wat voor mij het hoogtepunt van deze dag zal worden. De meest tortulispinus form van alle F.cylindraceus habitats. Ik meen me vaag een recentelijk artikel te herinneren in één van de vele tijdschriften van de cactusclubs uit Vlaanderen waar ik lid van ben. Ik wil naar niemand een steen werpen maar één van die typische veelschrijvers had het in mijn lekkende geheugen over het niet akkoord zijn met de originele beschrijving van Ferocactus cylindraceus ssp. tortulispinus die we een drie tal dagen terug zagen en waar weer geen reactie op kwam. Ik meen me te herinneren dat die man in zijn tekst meende te moeten vermelden dat die planten ver moesten onderdoen voor de dreigende, vreselijk uitziende bedoorning van de habitatvorm in Anza Borrego ten oosten van San Diego. Ja ja, alleen mag je dat soort uitspraken uiteraard alleen doen als je alle habitats hebt gezien en ik weet er ééntje staan waarbij de A-B planten als schoolmeisjes bij lijken. Bij ons in West-Vlaanderen heet dat soort grootspraak als ‘klappen zonder haar op je buik’ 
Ik zag dezelfde habitat in 2008 en omdat ET dezelfde reis met PK herdeed in maart (ik was er in februari met hem op echte ontdekkingstocht, goddank) mochten ze er niet stoppen (vanwege het oneindig dreigende gevaar van het nabije vissersdorp San Felipe ??? Of vanwege het tijdsverlies, te late uur in de namiddag ???)
Ik kan alleen maar melden dat deze stop vandaag een ware verrukking is geworden (wp 462 = wp 106/2008). Toen we daar in 2008 in de namiddag arriveerden was mijn eerste en laatste indruk er een van hulpeloosheid. De chollas (Cylindropuntia) waren op enkele uitzonderingen te na gesproken allen dood, de Ocotillos waren of stervende of lagen gevloerd op de zandbodem, laat staan dat de Echinocereus engelmannii amper stand konden houden in dit superdroge gebied naast een laatste koppige Agave desertii. Alles wat er enigszins stand kon houden was deze beperkte groep extreem sterk bedoornde erg rode groep Ferocactussen. Ik meen me van toen te herinneren dat ik er slechts één 2meter hoog exemplaar zag met een twintigtal mensenhoofdgrote exemplaren in wat ik toen een voetbalgrote habitat durfde te noemen. Wanneer we er nu aankomen volgt een eerste vlaag paniek omdat een wagen van de Policia Federales naast onze geparkeerde Jeep halt houd. Keep your cool girl, we have nothing to hide. Ik amuseer me als nooit tevoren omdat deze habitat er zo ongelofelijk beter bij ligt dan vier jaar terug(herinner mijn verhaal van gisterenavond over de regen aub). Alle planten staan er in volle bloei ! De dode ocotillos en chollas zijn er uiteraard nog steeds maar de nieuwgroei, zijnde recuperatie van het oorspronkelijke plantenarsenaal is in één woord spectaculair. Terwijl ET nog zorgelijk naar de Federales-wagen kijkt en naar me zwaait probeer ik haar aan te manen om eindelijk het veld in te komen, dit mag je niet mislopen meisje. Ik zie er een drietal woestijnhazen voor mijn voeten voorbijstuiven (no pics, way too fast) terwijl rondom ons honderden woestijnbijen zoemen terwijl ze Ferocactus na ferocactus bezoeken die nu volop staan te bloeien. Dit deel van wat normaal één van de extreemste delen van de Sonora is, is aan een recuperatie toe, ik geniet net als de bijen van dit spectaculair landschap. En helaas, we zijn twee weken te vroeg om rijpe vruchten te kunnen plukken but so what ? De Sierra San Felipe en de Valle El Borrego in het bijzonder zijn echt wel spectaculair. Onze stafkaarten ’s avonds doen elke dag weer onze uitstappen die we deden nog eens extra glans aan. Dit is wat we er zagen :
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
A7534(voor het eerst sedert lange tijd : F.splendens)/A7535/A7541/A7543/A7552/A7553(vrucht-onrijp)/A7554(zag er kouwelijk uit)/7569/A7577 . . . . . . . . . . .. . . .
Wanneer we de terugrit aanvatten zijn we beiden erg moe van de afgelopen vier weken Mexico en ik ga als vanzelf achter het stuur zitten voor een volgend avontuur !!!
Lets go

Alain

Mijn madam en een vorige reisgenoot hebben me er allebei op gewezen dat ik inderdaad van dag 27 naar dag 29 was gesprongen in mijn verhaal, terwijl dit uiteraard dag 28 hoort te zijn. Omdat ik zelf mijn titel niet kan veranderen maar wel de tekst van het verhaal moet ik de moderator aanspreken om mijn fout te herstellen aub.
Vind het wel vreemd dat niet geregistreerde leden me op deze fout wijzen terwijl op het forum daar geen haan naar kraait !

Alain